Hymne a det Seejerland

von Jakob Heinrich Schmick


O Seejerland! O Seejerland, du häst min bäste Wennsche!

On schwätze konn se, wat se wonn, ech kläwe a dr Klennsche.

Ech ha de Welt da och geseh, doch han ech noch nix fonne,

Kän Stäh, kän Därfer, die sich nur met dir vrgliche konne.

Wat häs’de scheäne Märercher! Wat häs’de scheäne Fraue!

Wat ha se dr for Bäckelcher! Wat ha se dr for Auge!

Wat sin se settsam on geschejd! Wat konn se kosbr schwätze!

Wat sin se ainem herzlich goot! Wat gäwe se for Schmätze!

On wat for Jonge zist de groaß, gesond on staark wee Aiche,

Va Krommich, va dr Letzel dann bes noff noa Hermedaiche,

Dee deen dem Keenig allzemoal, on all de bäste Männer

Off Wachparare, vor dm Faind, sin ludder Seejerlänner.

Dee staze Locher en de Är, wenn annern äwe schluffe

On stoah net bloaß bim Praißeheer zom Frässe on zom Suffe,

Dee packe änn on schloa drmet n zwaite Dänedriewes

On dräre noch änn vor de Buch, on dä geäht och noch schiewes.

O Seejerland! wat häs’de och for Fäller und for Weese!

On wat for Berj met Schätze dren, besonnersch henner Meese!

Wat Gäjende, zom Beispeel dee, va Seeje noa de Hette,

Bi Netphe, Ditze, Helchemich, bi Kraizdal en dr Mette.

Wee lejd de Heäs so wonnerschea, och Boddemich on Kloawend,

Gä Morje Marjeborn on Koa, on Trubbich gäje Oawend!

Wä geäht net gern noam ale Schloß? Wä es net gern om Räädche?

On da vor alle Denge noch, wä sitt net gern dt Städtche?

De Stadt, dee woar mr emmer da va Jogend off e Wonner,

De Marbrstroaße, Sejjmaart, Klobb on bi dr Groabe nonner.

Dt Roathus, wat e stolz Gebej! Dr Kirchdurm, wat n Heejde!

De Kellerstroaße, warr`n Pracht! Dt Schloß doa en dr Näjde!

On no de Sproache dort ze Land, wäm soll ech dee vrgliche?

Se es half Hochditsch on half Platt, for Aarme on for Riche,

Se klengt fast wee’n Vigelin met Waldhorn on Klanette,

Wee wenn zweä Schrinnern filln’n Säj on kloabbe em de Wätte.

Derwäje aignet se sich goot zo Verschcher on zo Leerer,

Se heäbt dt Goore hemmelhoch on schleät dt Schlechte neerer.

Kurzem, ät es da nix remher, wat schecklich sich kenn messe

Met oosem leewe Seejerland. Dat wo’mr net vrgesse.